Dat was het dan weer
Ik kijk terwijl ik dit typ door het raam naar een wit besneeuwde achtertuin, terwijl de figuurlijke kruitdampen van weer een uitdagend roofvisseizoen langzaam vervliegen. Tijd om qua visserij even de rust te pakken, maar ik zal tot eind mei beslist niet stilzitten! April is deels gevuld met vaarlessen voor Vaarplezier en een enkele copywriting-opdracht, en mei staat in het teken van twee vakanties (waaronder de jaarlijkse vistrip met goede vrienden naar Zweden) met daaraan aansluitend de Predatortour als knaller van een seizoensopening! Want waar ik me in voorgaande jaren nog wel eens druk maakte om de -in mijn ogen- onzinnigheid van de gesloten tijd, laat ik mezelf dit keer niet ten prooi vallen aan negativiteit over iets waar ik geen enkele invloed op heb.. Er is meer in het leven dan vissen.
Zoeken en proberen
Dit seizoen was veruit het meest wisselvallige dat ik ooit heb meegemaakt in mijn inmiddels alweer zesjarige carrière als visgids, en de rode draad was vooral de complete onvoorspelbaarheid van de visdagen. Wat gisteren perfect werkte, leverde vandaag geen stootje op. Stekken die de ene dag vól met grote rovers lagen, bleken de dag daarna compleet leeg. Het maakte elke gidsdag tot een zoektocht, die de ene dag wél, en de andere dag geen succes opleverde. Ik accepteer die wisselvalligheid maar als een cadeautje voor de aanscherping van mijn skills als roofvisser..
Het was dan ook een ratjetoe wat de weersomstandigheden betreft. Een extreem koud voorjaar werd een dag voor de seizoensopening direct opgevolgd door een intense hittegolf, waarvan de vis overduidelijk een knauw kreeg! Overal dreven dode vissen en plakkaten met draadalg tijdens de eerste twee weken van het seizoen, en de vangsten waren niet wat we in juni gewend zijn.
Later kregen we midden in de zomer nog te maken met een hoogst ongebruikelijke hoogwaterpiek, waardoor ik met mijn gasten moest “vluchten” naar het relatief stabiele Gooimeer. Een move die overigens wél een aantal bakken van snoeken heeft opgeleverd voor de gasten! Maar het Gooimeer is qua natuurervaring uiteraard niet te vergelijken met de adembenemend mooie Biesbosch, met zijn bevers, roofvogels en ijsvogeltjes. Een kale bak water, midden in de aanvliegroute naar Schiphol geeft dan toch een andere ervaring.. En er was de wind. Heel veel wind. We hebben heel wat moeten schuiven in de agenda om alle stormdagen te ontlopen.
Tegenslagen
Daarnaast waren er flinke tegenslagen die we moesten verwerken dit seizoen. Zo beschouw ik mijn behoorlijke investering in het -wat mij betreft mislukte- UFX-concept als verloren, moest ik op stel en sprong de trekauto vervangen tegen vrijwel nul restwaarde, en gold datzelfde op de valreep van het seizoen voor mijn elektromotor. Duizenden en duizenden euro’s zijn door het putje gegaan om überhaupt mijn werk te kunnen blijven doen, en dan heb ik het nog niet eens over alle “kleine” vervangingen die ik gaandeweg het seizoen heb moeten doen. Kapotte acculaders, gebroken hengels, kilo’s verspeeld kunstaas en ook een trailer die door het intense gebruik na twee jaar al tot op de draad is versleten, en op dit moment dus wordt vervangen door een solider exemplaar, maar ook randzaken als kapotte laptops, verzopen iPhones en ander onheil: Visgids is geen vak voor mensen die snel rijk willen worden zullen we maar zeggen.. Toch zal ik altijd blijven investeren in kansen en mogelijkheden om beter te worden in mijn vak, en mijn gasten een nog betere ervaring te bieden!
Fantastisch
Al de bovengenoemde ellende doet echter niets af aan mijn fanatieke enthousiasme om dit prachtige vak te mogen uitoefenen! Wanneer je na zes jaar hetzelfde werk te doen nog steeds met een dubbele flikflak uit bed springt om 0515H in de ochtend, en dat in het hoogseizoen zes tot soms zelfs wel zeven dagen per week, weet je wel zeker dat je je mojo gevonden hebt. Want ik vind mijn vak fantastisch!
Ook dit seizoen heb ik weer veel nieuwe en vaste gasten aan boord mogen verwelkomen, en dat was zonder enige uitzondering een feestje! Op één of andere manier trek ik precies de juiste mensen aan met mijn communicatie, want ik kan me voorstellen dat niet iedereen mijn nogal directieve stijl van kennisoverdracht zou kunnen waarderen.. Menig gast is tijdens een gidsdag compleet door me stijf gescholden bij het verprutsen van een aanbeet, en dat zonder aanziens des persoons. Gelukkig weten de tere zieltjes me tot dusverre te ontlopen 🤣
Dan blijven in mijn geval de gasten over die net zo gepassioneerd in het leven staan als ik, en dat blijkt keer op keer een prima match!
Afkicken
Nu is de tijd aangebroken om even van dit intense bestaan af te kicken, en eerlijk gezegd kan ik de relatieve rust ook wel even gebruiken. Ik vermoed dat deze twee maanden echt omvliegen, en natuurlijk gaan we tussendoor nog wel even op of langs het water kijken of we een legaal visje kunnen vangen zo nu en dan. De grote windes verzamelen zich weer in de kribvakken voor mijn deur, en de vliegenlat kan weer even onder het stof vandaan worden gehaald. Ook zullen er nog wel wat ochtendjes op de rol staan om de vriezer te vullen met aasvis.
Als de kruitdampen van weer een uitdagende Predatortour samen met Joris zijn neergedaald, knakken we de knokkels en gaan we weer aan de bak om de gasten de visdag van hun leven te bezorgen! De eerste boekingen voor juni en juli staan alweer in de agenda, en mocht je in deze periode willen opstappen, raad ik je aan om dan nu al je dag te reserveren. Want ik weet inmiddels dat begin mei de grote stormloop op gang komt.
Rest me niets anders dan je een prachtig, en hopelijk zonnig voorjaar te wensen, en we zien elkaar weer op het water over twee maanden!
Goed weekend!
