De mutsen kunnen af
Terwijl ik op woensdag dit blog schrijf, denk ik met de rillingen op mijn rug terug aan de dag van gisteren. In een snijdend koude en harde oostenwind ging ik die (late) ochtend zelf een paar uurtjes het water op om wat voorverkenningen te doen voor de gidsdagen later deze week. De hamvraag was of er op het wijd al wat te beleven was op de ondieptes, en de vraag werd die dag redelijk overtuigend beantwoord: Nope. Met slechts één gemiste aanbeet sloot ik deze oefensessie met een volledige blank af, zodat mijn gasten dat niet hoeven.
Achteraf gezien was dat ook geen wonder: Door de werkelijk ijzige wind is het water de afgelopen dagen eigenlijk niets opgewarmd, dus die roofvis heeft nu ook niet zoveel op het ondiepe te zoeken. Het water op diepte is nu nog een te aanlokkelijk alternatief. De ondieptes in de beschutte Biesbosch warmen in deze omstandigheden net wat sneller op, en daar was dan ook de actie te beleven de afgelopen week. Maar ondanks dat we ook daar vaak prachtige vissen vangen, is het gemiddelde formaat op die stekken toch vaak net wat kleiner dan op het grotere water.
Einde nachtvorst
Maar vanochtend was ineens alles anders. Vanuit het keukenraam kijk ik op een vergeten bloempotje op de tuintafel, dat vol staat met water. En de afgelopen twee weken stond daar elke ochtend een flinke laag ijs op. Vanochtend was het weer gewoon water. Een wandeling met mijn thuiswerkende vrouw tussen de middag bevestigde dat beeld: De temperatuur was heerlijk en de wind was totaal niet meer ijzig en snijdend. De jas kon open tijdens het wandelen, en zelfs daarmee stond het zweet nog op mijn rug.
Het was door de instanties al voorspeld: De nachtvorst en de kou gaan er voorlopig definitief uit, en dat kan behoorlijk wat in gang zetten!
Een maart uit het boekje
Ik denk dat ik lang niet de enige roofvisser ben die maart meestal één van de meest uitdagende maanden van het seizoen vindt, want geen jaar is hetzelfde in deze periode. Zaten we vorig jaar nog in een dik warmtepak te verticalen tussen geconcentreerde scholen aasvis tijdens het koudste voorjaar in de recente geschiedenis, nu kunnen we alweer gaan denken aan het jagen op de snel opwarmende ondieptes. En dat vind ik een geweldige manier van vissen!
Op zich zijn er ook in de afgelopen “winter” altijd wel vissen op het ondiepe gevangen bij mij aan boord, maar dit betrof eigenlijk altijd (grote) baars. Wanneer de temperaturen zo aangenaam blijven, zullen we naast baars ook steeds vaker snoek en snoekbaars op de plateaus tegen gaan komen de komende weken. En dus breekt nu de goede tijd voor het werpend vissen met spinner- en chatterbaits weer aan. Wat mij betreft dé aasjes om al die soorten te kunnen vangen aan relatief licht materiaal!
Snel en actief
De komende gidsdagen zullen dus deels op bewezen stekken van de afgelopen weken plaatsvinden, maar we zullen de komende periode beslist ook het grote water gaan opzoeken op de warmste momenten van de dag. Want daar wil ik geen dag te laat bij zijn! Deze visserij is snel en actief, en we zullen veel stekken aandoen tijdens zo’n dag. De Yamaha mag dus aan de bak na een winter van visserij op de kortere afstand van de haven.
Ben jij ook benieuwd welke schatten van de Benedenrivieren zich nu langzaam naar het ondiepe water aan het verplaatsen zijn? Er is nog wat plek in de laatste weken van dit seizoen hier aan boord. De juiste hengels zijn opgetuigd, de haken zijn messcherp geslepen en jouw gids is tot op het bot gemotiveerd om alles, maar dan ook alles uit de seizoenssluiting te halen!
Goed weekend!
