Tegen de muren
De gesloten tijd is alweer een week van kracht, en als ik eerlijk ben vlieg ik nu al tegen de muren op.. Van 100 naar 0 in een week tijd werkt voor mij elk jaar weer erg slecht, en hoewel ik inmiddels wel heb zorg gedragen om andere bezigheden te regelen tijdens deze periode, blijft dit in mijn ogen de zwaarste en vervelendste tijd van het jaar. Gelukkig staat onze trip naar Zweden weer vlak voor de deur, en ik kijk daar reikhalzend naar uit. De Zweedse snoeken zijn immers anders dan de Nederlandse, en hebben blijkbaar geen gesloten tijd nodig om te floreren, gezien het geweldige bestand aan snoek ter plaatse. Zoals dit plaatje van een vis hierboven (nevermind the cap..)
Tot die tijd hou ik me onledig met het geven van Klein Vaarbewijs1 praktijkdagen, op dezelfde wateren als waar ik mijn gidswerk doe. Zo doe ik tenminste nog iets nuttigs, en hou ik gelijk de vinger aan de pols wat watertemperatuur en opkomende plantengroei betreft. We zitten nu immers in een periode waarin er veel verandert onder water, en je kunt er maar beter zo lang mogelijk bovenop zitten. Ik kan in elk geval niet wachten tot het nieuwe seizoen weer opent, en dat start voor Joris en mij met de Predatortour. Die gelukkig weer in juni plaatsvindt.
Apart
Want de vorige Predatortour, gehouden in oktober, was toch een beetje een aparte exercitie.. Het was natuurlijk gaaf dat het toernooi eindelijk weer fysiek doorging na alle corona-ellende, maar de weersomstandigheden in die periode deden toch een beetje afbreuk aan de beleving. Struikelend over stroomkabels op de steigers in het pikkedonker, starten in de ochtendschemering en een compleet andere visserij dan onder normale omstandigheden: Het bood gewoon niet het gevoel van eerdere edities. Hopelijk werken de weergoden ditmaal mee, en mogen we de wedstrijd in een stralend zonnetje in mijn nieuwe tournament jerseys gaan vissen!
Tot die tijd is het reikhalzend uitkijken naar het moment dat we vanaf Zwolle weer gezamenlijk koers zetten naar de haven van Kiel, om aldaar weer het magische moment van het aan boord rijden van de Stenaline te ervaren. De altijd weer stressvolle rit langs file-hellholes Bremen en Hamburg nemen we daarbij maar voor lief..
Gelukkig zijn de vrienden die de reis vorig jaar vanwege de corona-restricties niet aandurfden er nu weer wel bij, zodat we met een “karavaan” van drie auto’s met boottrailers zullen aanmonsteren.
Paradijs
En na die altijd weer heerlijk ontspannende overtocht wacht ons een week in het paradijs. Want dat is Zweden toch wel in deze tijd van het jaar!
Overweldigende natuur, (meestal) prachtig weer, een enorme hoeveelheid snoek en geen enkele sprake van dressuur. Hier geen rijen met visboten op je stekken, maar rust en ruimte! Water tot zover het oog reikt, en wanneer je dat even zat bent zijn er genoeg prachtige binnenmeertjes in de buurt om even in een andere setting je visje te vangen. Ik zou er eerlijk gezegd zó kunnen wonen, ware het niet dat het prachtige weer daar nóg korter duurt dan hier in Nederland..
Maar wat ben ik blij met die heerlijke stip op de horizon! Even zelf de hengel vasthouden in een adembenemende omgeving, en even niet verantwoordelijk zijn voor de vangsten van gasten. En dat met goede vrienden in één huis. Er zal gerust weer een klein drankje gedronken worden 😉
Tijd om even op te laden, om jullie na de Predatortour weer boven op de vis te gaan zetten! En wil jij zeker weten dat je tijdens die altijd productieve seizoensopening je plekje kunt reserveren? Boek hem dan nu al in de online agenda!
Goed weekend!