Een uitdagende week vol nieuwe inzichten
De afgelopen week was de agenda qua gidsen even leeg, want er lag een hoop werk voor de eerste editie van 2023 voor Beet te wachten. De (vroege) ochtenden heb ik echter deze week volledig besteed aan mijn zoektocht naar goede winterstekken voor meerval, en het verfijnen van de techniek in deze supergave visserij. Toch wel essentieel voor een visgids.. Soms alleen, soms met vismaat William. Ook die was er meestal wel voor te porren om op onchristelijke tijdstippen zijn bed uit te komen om weer een rivierplas te gaan verkennen. Dus zo geschiedde..
Mocht het begrip “stekken zoeken” enige romantische associaties oproepen, kan ik die bij deze ontkrachten: Het is met name een kwestie van voorwerk op de Navionics app de avond vooraf, om zo interessante dieptes en structuren te vinden, om daarna met de Livescope deze plekken af te zoeken. Er komt vaak geen hengel aan te pas.. Komen we meerval tegen, dan rammen we op het scherm om een waypoint te zetten, en door zo structureel de hele put af te zoeken is het uiteindelijke resultaat een gebied vol met waypoints. Vaak toch boven de diepste delen van het water overigens. Het is heel apart om op de ene plas geen enkele meerval tegen te komen, terwijl de andere (met dezelfde dieptes, aan dezelfde rivier) er vol mee ligt. Maar de winter is natuurlijk nog maar net begonnen. Eén keer even een hoogwaterpiekje na wat stortbuien in Duitsland en Frankrijk en alles wat nog op de rivier ligt vliegt ook de plassen op.
Tweaken en finetunen
Nu we een aantal goede winterstekken hebben gevonden, is het tijd om de presentatie te verfijnen qua eindmontage. De visserij zelf is namelijk nogal makkelijk: Je gaat simpelweg boven een meerval op het scherm liggen, het zij op de benzinemotor, het zij op de elektromotor, en je laat je pieren, shad of aasvis naar de bek van de vis toe zakken. Klinkt simpel, en dat is het eigenlijk ook.. Maar we weten dat vriend meerval nogal wantrouwend en argwanend is, dus telt elk detail in de presentatie! Sowieso lijkt de meerval op bepaalde dagen echt de voorkeur te hebben voor één aassoort. De ene dag willen ze alleen pieren, dan weer een aasvis en op sommige dagen is de shad weer onverslaanbaar. Overigens is die laatste mijn persoonlijke favoriet, omdat je hiermee supersnel en secuur kunt vissen. En de aanbeten zijn onbeschrijfelijk hard!
Gaandeweg het pionieren bleek dat ik met het soepele kevlar als onderlijnmateriaal vaak last had van een in de war geraakte montage als ik die snel op een vis afstuurde. Het iets stijvere fluorocarbon bleek de oplossing daarvoor: Hiermee blijft alles keurig uit elkaar wanneer het aan 150 gram lood naar beneden gestuurd wordt, en ik zie uiteindelijk geen verschil met het aantal aanbeten hiermee. Uiteraard netjes alle knopen en metalen onderdelen afgewerkt met rigtube, om zo de achterdochtige meerval niet te verstoren en ook geen hinderlijke signalen op het sonarscherm te hebben. Daarnaast heb ik een snelwisselsysteem bedacht om razendsnel te kunnen wisselen tussen pierenmontage, shad en fireball. Mocht je dit interessant vinden: In Beet editie 1-2023 staat een artikel van mijn hand daarover, waarin ik dieper op die materie in ga.
De vis van zijn leven!
Uiteindelijk mocht vaste gast Mario gisteren “proefkonijn” zijn voor de nieuw opgedane inzichten. Broer Hans was last-minute geveld met de Chinese Griep, dus die kon er helaas niet bij zijn. Vanaf deze plek van harte beterschap Hans, en we zien elkaar deo volente weer over twee weken! In het holst van de nacht voeren we in de stromende regen naar de stek, en eenmaal aangekomen ging de net uitgedachte pierenmontage naar de eerste (kleinere) meerval op het scherm toe. Deze reageerde meteen, en pakte de pieren even kort vast, om deze vervolgens weer los te laten en weg te zwemmen. Dat belooft wat! Een volgende vis werd door Mario weer perfect aangevist, en deze toonde ook interesse. En net toen een windvlaag de boot van de vis af duwde, en we dus het beeld op het scherm verloren vloog de hengel ineens hoepeltjekrom!
Na de aanslag bleef de vis even bonkend op diepte, maar door hard te drillen (was even wennen!) kon Mario het gevecht in relatief korte tijd winnen. Inmiddels had ik mijn “slijmhandschoen” al aangetrokken, en stak ik deze in de grote muil van de vis om hem in de boot te trekken. En zo mocht Mario poseren met de grootste vis die hij ooit heeft gevangen. Missie geslaagd! Even later kwam een nog groter exemplaar met de neus minutenlang tegen de wormen aan hangen, maar na een zenuwslopende drift met de vis stijf tegen de tros pieren zwom deze ineens weer weg. Enorm frustrerend! Daarna hebben we het nog met de shad geprobeerd, maar die werd compleet genegeerd. En aangezien de wind inmiddels flink was aangetrokken, en de vis daardoor inactief werd besloten we dat het een mooie ochtend was geweest. De kachel lonkte na al onze ontberingen die ochtend..
Het werkt dus
Na afloop overheerst vooral de tevredenheid: De bedachte montage blijkt te werken, er is een prachtig riviermonster aan boord gekomen ondanks de barre omstandigheden, en er is ook weer nieuw inzicht opgedaan in de tijden van activiteit van deze prachtige vis. Gelukkig heb ik komende week weer aardig wat gelegenheid om de eerder gevonden stekken eens goed te bevissen, en ook dat gaat weer nieuwe kennis en inzichten opleveren om beter te worden in dit unieke spelletje! Want voor mij is de meerval de ultieme sportvis: Groot, sterk en sluw. Een waardige tegenstander! Onvergelijkbaar met snoek, snoekbaars of baars wat mij betreft. Compleet verslavend!
Ook eens ervaren hoe bloedstollend spannend dit spelletje op de apparatuur is? Check dan mijn Meerval Pelagic arrangement en maak kans op de grootste vis van je leven!
Goed weekend!
