En doorrrrrr
Na de desillusie met de monstervis van vorige week (zie hier), was het voor mij natuurlijk zaak om snel terug te keren naar de plaats des onheils, om te zien of ik het betreffende monster (of één van de andere tweemeterplus-visssen die daar rondzwemmen) achter de vinnen kon komen. Ditmaal alleen, zodat ik me vol op het vissen kon focussen. Helaas nog niet met de nieuwe hengel, want er was wat vertraging in de keten. Ik moest het dus doen met mijn lompe en veel te zware Black Cat Fireball. Een hengel die is gebouwd voor het met hele forellen vissen aan 200-grams fireballs op rivieren als de Po en Ebro, en die ik eigenlijk alleen als reservehengel heb liggen. Met een werpgewicht van 300 gram ook niet echt een goede match met mijn relatief lichte 30/00 Spiderwire, maar we moesten het er maar even mee doen. Ik besloot om half drie in de middag het ruime sop te kiezen, en zo een korte sessie te houden tot zeven uur in de avond, om dan precies op tijd thuis te zijn voor de pizza die om half acht zou worden bezorgd.
Weinig vis
Bij aankomst op de rivierplas vier het op dat er nog weinig meerval zichtbaar was op het scherm. Waar op die onheuglijke dag ervoor de activiteit er rond drie uur inkwam, was dat nu nog niet het geval. De buitentemperatuur had inmiddels een flinke val gemaakt, dus wellicht lag dat eraan ten grondslag. Geduld was dus het devies. Bij het invallen van de schemering kwam er echter wat leven in de brouwerij. De eerste vissen lieten zich zien, maar het waren nog niet de grote monsters waarop ik hoopte. Uiteindelijk verscheen er een vis van zo’n anderhalve meter op het scherm, die duidelijk hoger lag dan de rest. Daarnaast lag de vis met de kop iets omhooggericht: Een teken dat de vis actief is. Snel ging de shad richting de meerval, en na een minuut of vijf van pesten en treiteren volgde er opeens een harde aanbeet. Deze sloeg ik helaas mis, waarschijnlijk mede door de veel te zware en ongevoelige hengel. Echt een enorm verschil met mijn huidige MadCat Vertical 190, waarop je elk friemeltje voelt.
Troostprijs
Uiteindelijk mocht ik die avond nog een kleine troostprijs incasseren: Het kleine riviermonstertje uit de foto boven dit artikel. Maar gelukkig hebben we inmiddels weer de juiste hengel: dezelfde MadCat Vertical 190 van 150 gram, maar dan in de nog iets betere white-versie. En het wordt de hoogste tijd om deze eens een paar keer flink krom te trekken op grote vis! Dat zal dan de komende weken moeten gebeuren, want de week die nu achter ons ligt was veel te koud en guur. Gelukkig stijgt komende week de temperatuur weer flink, maar krijgen we helaas weer te maken met harde wind. Vroeg erop wordt dus het devies, om zo de ergste wind te vermijden. En dat tussen de bedrijven door qua gidsen op ‘gewone’ roofvis, want ook dat gaat natuurlijk gewoon door. We mogen immers nog maar drie weken met kunstaas vissen, voor we weer de gehate twee maanden gesloten tijd ingaan. Een tijd die ik zoveel mogelijk zal gebruiken om eindelijk dat bootrecord van 2.03 meter eens te gaan verpletteren!
Ook mee op jacht naar roofvis in de laatste drie weken van het seizoen, of wellicht in de gesloten tijd op jacht naar echte River monsters? Boek dan hier jouw gidsdag!
Goed weekend!
