Een zonnig intermezzo
Door een grote update aan de website is mijn blog van afgelopen vrijdag verloren gegaan in de duistere krochten van het internet, dus vandaag produceren we maar even een nieuwe. Daar heb ik alle tijd van de wereld voor, want door de harde wind zit ik vandaag noodgedwongen thuis.
De laatste weken is het qua weer echt een kansloos verhaal.. Een constante, harde westenwind stuurt de ene na de andere depressie onze kant op, vergezeld door regen, kou en vlagerige wind. Nederland is natuurlijk een prachtig visland, met al zijn watertypes en mogelijkheden, maar soms wou ik dat ik mijn geweldige werk in een land als bijvoorbeeld Costa Rica mocht doen, waar het gewoon jaarrond 25 graden is 😉.
Er is dus al best wat geschoven in de agenda, en ook de gidsdagen voor deze week zullen waarschijnlijk een ander plekje op de kalender gaan krijgen, want de voorspellingen beloven niets goeds. Toch hadden we dit weekend een prachtig interbellum tussen de buien door, en wat hebben we ervan kunnen genieten!
De nieuwe generatie aan boord
Afgelopen week kreeg ik de vraag of mijn arrangement ook op basis van een halve dag te boeken was. Normaal doe ik daar niet aan, want aangezien de opstartkosten van het hele spul gelijk blijven bij minder facturabele uren, is dit financieel voor mij niet interessant. Het bleek echter dat het hier geen vraag uit kostenoverwegingen was, maar dat het ging om een bijzonder jonge gast die van droomde om zijn eerste snoek te vangen. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen 😀
Enthousiast sprong kleine Bobby van drie jaar de auto uit, en overhandigde me een keurig ingepakte tekening van de vissen die hij hoopte te gaan vangen. Gelukkig had ik nog een cadeautje terug voor hem in de auto liggen, dus dik ingepakt en voorzien van een echte Predatortour-buff gingen we in een stralend zonnetje op pad, slepend door de kleinere kreken rondom de haven. Al na tien meter varen sloeg de eerste hengel krom, en mochten we een fraaie snoek drillen. Waarbij ik Bobby natuurlijk wél een klein beetje heb geholpen 😉. Dit maakte zoveel indruk dat het kereltje spontaan in huilen uitbarstte, maar hij herpakte zich bliksemsnel voor een leuke foto met zijn vader!
Hierna mochten we er in korte tijd nog drie bijschrijven, en kwamen we op nog geen drie meter oog-in-oog met een volwassen bever! Al deze indrukken waren voor de kleine man natuurlijk zo overweldigend, dat hij het al snel weer gezien had. Dus zetten we lekker op tijd weer koers terug naar de helling. Een kort tripje dus, maar ik weet zeker dat hij deze dag niet snel zal gaan vergeten..
De mannen uit West-Friesland
Het contrast met de gasten van de dag erna kon zo ongeveer niet groter zijn!
Op de afgesproken tijd kwam een Volkswagen-bus voorrijden, waaruit twee reuzen van kerels met handen als kolenschoppen stapten! Deze mannen, een bollenkweker en een vrachtwagenchauffeur uit West-Friesland (waar ik zelf ook een deel van mijn leven heb gewoond), waren ook al eens bij mijn goede collega Erik opgestapt, en wilden nu hun geluk eens in de Biesbosch proberen. Met name de aanwezigheid van meerval sprak tot de verbeelding, maar helaas waren de meeste van de stekken waar deze nu rondzwemmen door de harde zuidenwind niet bevisbaar. We moesten dus een beetje de luwte opzoeken en hopen dat er wellicht eentje in de buurt zou zijn. Die hebben we op de LiveScope wél gevonden, maar die was sneller dan het licht vertrokken..
De snoekbaarzen waren echter wél bereid om aan de feestelijkheden bij te dragen, en deze doken gretig op de aangeboden V-staarten. En wat betreft het formaat van mijn gasten: De vis op de foto (van 70 centimeter lang) lijkt in hun handen wel ondermaats 🤣. Helaas werden erg veel vissen, waaronder een paar echte bakken verspeeld tijdens de dril, anders hadden we de dubbele cijfers hier wel kunnen halen. Na het snoekbaarsfeestje werd de aandacht naar de snoek verlegd, maar na de snelle vangst van een mooi exemplaar stokte de bijtlust volledig. Zelfs de kraakheldere stekken waar we eerder deze week zo succesvol waren bleven improductief, dus we moesten het met die ene doen.
Helaas is het voorlopig weer over met het mooie weer, dus ik verwacht een weekje op het vasteland. En dat zijn altijd de langste weken.. Ik hoop echt dat maart ons wat ruimer gaat bedelen met zonnige dagen, want februari is wel erg onstuimig tot dusverre.. Wat dat betreft had ik liever de “oude” winters met oostenwind, vorst en een zonnetje gehad. Dat had toch ook zijn charmes.
We gaan ons in elk geval opmaken voor een mooie seizoenssluiting, dus wil jij nog een dag genieten van een ontluikend voorjaar aan boord van een visboot die van alle gemakken is voorzien? Boek dan hier jouw dag in de online agenda!
Fijne maandag!
