De magische maand
Na alle ellende wat het weer betreft van de afgelopen tijd, voelden de zonnestralen op mijn huid tijdens de eerste gidsdag als een warme douche! Wat kan een humeur toch snel verbeteren, wanneer de pracht van de Biesbosch wordt geaccentueerd door een strakblauwe hemel en een lekker winterzonnetje. Ik stond dan ook echt te popelen om er weer met de gasten op uit te gaan na al dat binnenzitten!
Ik denk ook niet dat de gasten van afgelopen weekend erg teleurgesteld zullen zijn dat ze geboekt hadden.. Want de vangsten waren onvergetelijk! Maar dat betekent niet dat het makkelijk was. Sterker nog: De visserij was op alle dagen gewoonweg taai te noemen. Met name de ochtenduren hadden de gasten en ik eigenlijk net zo goed op ons nest kunnen blijven liggen, want in de koude ochtenden gebeurde er vrijwel niets. Het was echt zaak om geduld te hebben tot het zonnetje het water een beetje had opgewarmd, waarop het alsnog los ging.
Naast heel wat snoeken, waarbij opviel dat de meesten al lang afgepaaid waren, kwamen er ook legendarische baarzen (50 en 42 centimeter) en een monster van een snoekbaars (85 centimeter) aan boord. Kortom: Het is weer heerlijk om op het water te zijn!
Eindelijk voorjaar!
Nog vrolijker word ik wanneer ik in mijn weerapps kijk naar de tweeweekse voorspellingen: Twee weken lang weercijfer 8-10, volop zon en stabiel oostenwind. Eerlijk gezegd mijn favoriete windrichting, mits deze niet te ver noordelijk draait. Heel veel sportvissers beweren dat oostenwind slecht is voor de vangsten, maar de ervaring leert dat dat helemaal niet het geval is. Wat het wél brengt is vaak rustig, zonnig weer. En daar hou ik van. Want als we heel eerlijk zijn: De volheid van de agenda van een visgids hangt, net als het aantal bezoekers op je begrafenis toch vooral af van het weer..
Het verbaast me dan ook dat er überhaupt nog plek in de agenda is tot aan de seizoenssluiting, en ik denk dat iedereen nog even moet beseffen dat we nu echt volgas de lente in gaan. De vissen weten het in elk geval al lang!
Weg met de winter
De vooruitzichten zijn dan ook een enorm contrast met vorig jaar! In de snijdende kou moesten we toen pielen tussen de diepliggende scholen aasvis tot aan de sluiting, en is er eigenlijk tot eind mei geen sprake van enig voorjaar geweest. En in combinatie met de toen geldende coronamaatregelen zorgde dat voor een golf van depressie in de samenleving die het leven er niet leuker op maakte. Ik ben dan ook zó blij dat ik toen het risico heb genomen om alsnog naar Zweden af te reizen! Dat was echt een zalige onderbreking van alle negativiteit op dat moment..
Het is dan ook frappant dat corona ineens van de aardbodem lijkt verdwenen, sinds een klein potentaatje in het oosten nogal uit de bocht aan het vliegen is tegen zijn naaste buren. Hoe diep ik ook graaf in de kranten: Geen woord meer over het virus dat onze hele maatschappij twee jaar heeft platgelegd. Een goede zaak, maar jammer dat daarvoor een smerige oorlog aan de grenzen van de EU nodig is.
Ondanks dat ben ik van zins om vooral te gaan genieten van het cadeautje dat moeder natuur voor ons de komende week in petto heeft, en zal ik elke gelegenheid aangrijpen om het water op te gaan zoeken. Geniet jij met me mee? Boek dan hier jouw visdag in een stralend voorjaarszonnetje!
