Een mooie toekomst

Vier seizoenen in een week

In mijn vorige blog deelde ik nog vrolijk mijn opwinding over een mooi, goed gestart seizoen, waarbij we dagelijks moeiteloos minimaal alle drie de soorten vingen. En dat in een heerlijk zonnetje!

God strafte dan ook onmiddellijk, en trakteerde me de week erop dan ook op hoosbuien en storm! Als verzopen katten zaten mijn gasten dan ook aan boord de eerste dag van de twee, en we moesten zelfs terugvaren naar hun hotel om droge kleding aan te trekken! Daarna met een korte blik op de buienradar besloten de gasten maar in mijn warmtepakken te hijsen. In juni!

De dag erop (met dezelfde gasten) kregen we te maken met harde wind tot windkracht 7. Deze harde wind woelde het water op de ondieptes om tot troebele soep, en het was dan ook een wonder dat we nog met elf snoeken afscheid van elkaar namen!

Zo makkelijk als de seizoensopening tijdens het mooie, zonnige weer was, zo beenhard werd de visserij na de temperatuurdaling! Uren werpen zonder ook maar een volgertje te zien was standaard, en de bijtmomenten waren bijzonder kort. Het was dus zaak om door te zetten, en te zorgen dat je kunstaas in het water was om volop van dat ene bijtmomentje in de zoveel tijd te profiteren. Niet voor watjes..

Nadat de vis aan de veranderende weersomstandigheden was gewend, werd de visserij weer wat makkelijker. Dit resulteerde in een mooie serie baarzen, waarvan de grootste net de vijftig centimeter niet haalde. Ook de snoekbaars liet zich weer volop zien aan boord, en de kroon op het werk was de vangst van de eerste meterplus-snoek van het seizoen! Hierna werden we echter weer meteen met de voetjes terug op aarde gezet door een spijkerharde visdag op het Volkerak. Uren werpen met flink kunstaas, letterlijk tot de blaren op de handen stonden leverde uiteindelijk een aanbeet op van de vis waar we die dag voor kwamen: Buitencategorie.

Tot mijn verbijstering sloeg de gast bij de aanbeet echter een gat in de lucht, en tot onze frustratie bleef de enorme vis nog lang naast de boot liggen zonder zich nog te laten verleiden! De paar snoekjes van rond de 80 centimeter die we hierna nog wisten te vangen waren na deze ervaring niet meer dan een troostprijs..

Kortom; soms zit het mee, soms zit het tegen. Er zijn echter wél ontwikkelingen gaande op visgebied!

Steeds drukker

Wat opvalt dit jaar, is het feit dat het nu snel steeds drukker wordt. Waar ik vooraf vreesde voor het tijdelijk wegvallen van de Belgische gasten vanwege hun wat meer radicale lockdown, verwelkomen we nu ineens heel wat Nederlanders aan boord. Een tijdelijke opleving vanwege in het water gevallen vakantieplannen of een structurele nieuwe markt? We zullen het in de toekomst gaan zien. We werken ons in elk geval uit de naad om elke gast een zo mooi mogelijke visdag aan te bieden!

Zo hebben we wat gesleuteld aan de dienst. Over de nieuwe boot is al genoeg gezegd, maar die is ingericht zoals ie is met een doel: Van achter het console kan ik nu alle functies bedienen, waardoor ik niet meer door de boot hoef te rennen tussen de gasten door. Bijna automatisch heeft dit er toe geleid dat ik niet meer zoals vroeger meevis met de gasten, maar me volledig concentreer op het bedienen en besturen van de boot, en het instrueren van de gasten. Een beetje op z’n Amerikaans dus, en dat lijkt goed te werken. Daarnaast zetten we het werpende vissen steeds meer in. Dit wordt door de gasten toch als de meest actieve en spannende manier van vissen beschouwd. Het gebied waar ik werk leent zich daar ook uitstekend voor met al zijn ondieptes en plantenbedden!

De feedback die ik van de gasten heb gekregen de afgelopen dagen is erg positief, en dat is waar we het natuurlijk voor doen. Aan de boot zal het in elk geval niet meer liggen, want die is geweldig! We hebben even wat moeten tweaken met schroefmaten en de inzet van een hydrofoil, maar we hebben hem nu perfect afgesteld op een snelle acceleratie en een hoge topsnelheid bij volle belading. Want hoe sneller op de stekken, hoe meer gevangen vis!

Ook deze week zat weer vol met gidsdagen, en de outlook is zonder meer goed voor in de toekomst. Wellicht begint het pionierswerk van mannen als Bertus Rozemeijer en Pim Busker in de eerdere jaren nu definitief zijn vruchten af te werpen, en wordt een dagje (of meerdere dagen) met een gids steeds meer een alternatief voor een andere vakantiebesteding. De tijd zal het leren!

Goed weekend!