We laten de Biesbosch achter ons
Het is elk jaar weer het zelfde liedje in deze periode: In een mum van tijd verandert de Biesbosch van een prachtig en vruchtbaar visgebied in een onbevisbare, hete hel van enorm hoge watertemperaturen, smerige draadalgen en natuurlijk die vreselijke massale pleziervaart met luidruchtige types op huurboten en “schippers” die hun kruisers vastvaren op de vele zandbanken in het gebied. Een waterkaart is toch immers overbodig.. 🙄
In plaats van me aan bovengenoemde zaken te ergeren, verplaats ik mijn activiteiten elke zomer naar groter en rustiger water. Keus genoeg immers, met 40000 hectare aan viswater binnen vaarbereik. Eerdere zomers waren met name de Amer en Nieuwe Merwede het zomerse strijdtoneel, maar met name die eerste rivier laat het qua vangsten momenteel een beetje afweten. De reden? Wellicht de temperatuur van het Maaswater, die net iets hoger ligt dan de omringende wateren. Dit jaar scheelt het zo’n twee graden met de Biesbosch zelf, wat zomaar een verklaring kan zijn.
Project Hollands Diep
De focus is deze zomer daarom volledig op het machtige Hollands Diep gericht. Een water waar we tijdens de Predatortour al waanzinnige vangsten hebben mogen realiseren, en wat zijn geheimen steeds meer aan me ontsluiert momenteel. Want natuurlijk kende ik alle bekende stekken al wel, maar door zowel tijdens als buiten de gidsdagen extra aandacht aan dit water te besteden, leren we de stek-binnen-de-stek herkennen en waarderen.
Zo kon het afgelopen woensdag gebeuren dat we een 1.03 meter snoek letterlijk onder de neus van maar liefst zes teams van deelnemers aan het WPC-toernooi weg wisten te vangen. Die lagen namelijk net niet op het goede deel van de stek: Een kleine structuur op een enorm plateau. En juist het leren kennen van dit soort kleine details is momenteel mijn grote -en leuke!- uitdaging. Wanneer je dit leest zijn maatje Joris en ik ook weer ter plaatse om dingetjes uit te vogelen, en wellicht nog een visje te vangen ook..
Heilig vuur
Maar de grootste takeaway van dit leuke project is dat het heilige vuur weer helemaal terug is bij me, waar dat de afgelopen tijd eerlijk gezegd een beetje aan het uitdoven was. De hele serie aan extreme kosten die de afgelopen maanden de kop opstaken zorgde voor meer stress en chagrijn dan me lief is. Van een onherstelbaar beschadigde elektromotor tot een door zijn hoeven gezakte trailer: Het kwam de afgelopen tijd allemaal voorbij, wat me deed twijfelen of ik hier wel mee door moest gaan.
Daarnaast werd het -zonder arrogant te willen klinken!- ook gewoon te makkelijk in de Biesbosch. Het begon een beetje als lopendebandwerk aan te voelen als ik eerlijk ben. Natuurlijk zijn er altijd wel dagen dat echt niets wil lukken, maar die zijn alsnog redelijk zeldzaam. Op die 99,9% andere dagen is het naleven van de vangstgarantie een zekerheidje, en is de uitdaging een beetje verdwenen. Die is nu weer helemaal terug, want ook ikzelf leer weer elke dag bij tijdens de visdagen!
Groter is beter!
Daarnaast constateer ik dat het gemiddelde formaat op dit water ook gewoon een stuk groter is. Sinds we het werkgebied hebben verlegd naar het Hollands Diep zijn er al heel wat metersnoeken en XXL-baarzen aan boord gekomen. Die zitten er in de Biesbosch uiteraard ook, maar de dichtheid aan grote exemplaren is hier wel wat groter. Niet geheel onlogisch ook: De vis heeft hier onbeperkt ruimte om door te groeien. Ik hoop vandaag bij thuiskomst dan ook weer wat mooie bakken te kunnen posten om deze bewering te staven.
Ook eens mee op jacht naar XXL-roofvis op XXL-viswater? Boek dan hier jouw dag op het machtige Hollands Diep!
Goed weekend!
