Even wat anders dan gebruikelijk
Afgelopen vrijdag, terwijl jullie mijn laatste blog zaten te lezen, waren William en ik op het water om te kijken of we een flinke meerval aan boord konden krijgen voor de camera’s. Dit is voor ons allebei immers een leuke afwisseling op het “gewone” roofvissen dat we allebei al zoveel dagen per week doen. We kregen die ochtend twee goede aanbeten van behoorlijk grote exemplaren, maar we wisten er allebei op kolderieke wijze één om zeep te helpen..
William had namelijk zijn baitrunner nog open staan tijdens het aanslaan, waardoor zijn aanbeet verloren ging. Ik had nóg meer pech: Op de LiveScope zag ik een vis van rond de twee meter naar mijn pieren stijgen, en na wat gepluk voelde ik duidelijk hoe de vis deze pakte. Nu heb ik van de meer ervaren mannen geleerd dat je altijd moet wachten tot je echt druk op de hengel voelt voor je aanslaat, en dus wachtte ik tot de top echt vol krom stond. Helaas sloeg ik daarna een gat in de lucht, wat met ‘enig’ gevloek gepaard ging…
Inmiddels zijn we afgelopen woensdagochtend terug gegaan naar de stek. Idioot vroeg het warme bed uit, om half zes te water en alle spulletjes wel honderd keer dubbelgecheckt. Hebben we ditmaal wél succes gehad? Je vindt het antwoord hier..
LiveScope Misère
Er was ook een flinke tegenvaller deze week: Na al eerder kuren te hebben gehad, stopte mijn LiveScope-transducer er nu definitief mee. En zonder deze geavanceerde sonarapparatuur voel ik me toch een beetje als een bokser met één arm (en been) tijdens het vissen.. Natuurlijk wisten we vroeger niet beter, en vingen we evengoed onze vis wel, maar als je eenmaal bent gewend aan de features die de huidige live-sonarsystemen te bieden hebben, kun je eigenlijk niet zonder meer.
Nu is het niet zo dat je snel eventjes een nieuwe kunt halen, want er zit een redelijk lange levertijd op dit spul. Gelukkig kon maatje Joris me tijdelijk uit de brand helpen met zijn exemplaar, aangezien hij door drukke werkzaamheden voorlopig toch geen tijd voor de bellyboat heeft. Geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.
Gidsdagen
Naast het spelletje met de smeeries waren er natuurlijk ook nog de gidsdagen deze week op de “normale” soorten. En die waren in redelijk uitdagende omstandigheden.. Met de hoge watertemperaturen van soms boven de 23 graden probeerden we een beetje “om de snoek heen te vissen”, maar je weet in de Biesbosch dat dat een kansloze missie is. Of je nou verticaal op snoekbaars vist of met klein kunstaas de steentjes uitvist voor baars en roofblei: Er komt altijd wel snoek tussendoor.
En dus gebeurde dat ook de afgelopen dagen, waaronder weer een exemplaar van een meter. Geen paniek, snel afdrillen, geen gedoe met opmeten, snelle foto en snel weer in dieper water terug. Ik vermoed dat ze het allemaal wel zullen hebben overleefd. Gelukkig koelt het water inmiddels weer een beetje af, en dat is voor iedereen beter.
We gaan nu gelukkig een wat koelere periode in, en ik denk dat dat even prettig is. We zullen de komende maand immers nog meer dan genoeg hete periodes krijgen, dus wat koelte is welkom, zowel voor de vis als voor de visser..
Als ik heel eerlijk ben vind ik niet alleen juli, maar ook augustus een ongelooflijke rukmaand voor de visserij. Algenzooi, pleziervaart, hoge temperaturen: Het is behelpen. Ik ga je dus niet aansporen om in die maand te boeken. Maar: September en oktober komen eraan, en dan verandert er nogal wat! De meeste van mijn gasten weten dat inmiddels, en de eerste boekingen voor die maanden komen alweer gestaag binnen.
Wil jij niet misgrijpen in de mooiste periode van het roofvisseizoen? Met vis die zich gaat volvreten voor de winter? Boek dan hier jouw dag in het najaar!
Goed weekend!
