Dat was het alweer..
Kort maar krachtig
Waar ik in mijn blog van vorige week nog enthousiast was over de sterk verbeterde visserij in de Biesbosch, greep de natuur deze week -voor de zoveelste keer tijdens dit seizoen- weer eens in om de kaarten opnieuw te schudden.. Na een ijskoud voorjaar, een hittegolf tijdens de seizoensopening, bakken met regen en een aanhoudende noordoostelijke windrichting (de slechtst denkbare wind voor het vissen), was het nu tijd voor een hoogwaterpiek die zijn weerga (zeker tijdens de zomer!) niet kent. De zeven plagen van Egypte zijn er niks bij..
Dat gezegd hebbende, ligt mijn medeleven uiteraard volledig bij de hard getroffen bevolking van Limburg, de Ardennen en de Eifel. Mijn kleine leed staat in geen enkele verhouding met de verwoestingen aldaar, dus we hebben een kleine donatie aan het noodfonds overgemaakt om daar de ergste nood te ledigen. Wil jij ook doneren? Dat kan op rekeningnummer NL28 INGB 0000 000 777 ten name van Nationaal Rampenfonds. Elke euro is welkom!
Puzzelen voor vis
Maar ook hier moet het werk gewoon door, dus we weken zoveel mogelijk uit naar onze tweede werklocatie, de westelijke randmeren. Dit is echter een compleet andere visserij dan in de Biesbosch, waarbij doorzetten en blijven gooien een randvoorwaarde voor succes is. En daarvoor is de beloning weliswaar vaak groot (we mochten deze week onder meer een 110-plus aan boord verwelkomen), maar deze locatie is minder geschikt voor de wat laagdrempeliger vader-zoon visdagen waar de agenda vol mee stond. Je kunt van jonge kinderen immers niet verwachten dat ze geduldig uren met XL-shads gaan staan gooien voor een enkele aanbeet..
We hebben dus behoorlijk moeten doorschuiven in de agenda, om zo al die dagen toch nog in de schoolvakantie te kunnen plannen. En uiteraard hebben we een aantal dagen alsnog op de randmeren laten plaatsvinden. En hier was het echt puzzelen om een vis te kunnen vangen, want de vis bleek hier deze week enorm passief! Waar er in vorige weken over de hele dag wel aanbeten kwamen, was het nu echt een tandje harder werken om de extreem luie snoeken tot een aanbeet te verleiden.
Langzaam en diep
Wat opviel was dat de snoek alleen te foppen was met langzaam gevoerd kunstaas, wat iets dieper op het talud werd aangeboden. Aanbeten waren vaak amper als zodanig te herkennen, en leken meer op vastlopers in de planten. Hierdoor werd er nogal eens een vis gelost tijdens de dril, omdat de haak niet goed was gezet. Kortom, het was ook hier niet bepaald harken de afgelopen week, maar we vingen toch elke dag onze vissen.
Wat dat betreft hoop ik toch dat de Biesbosch snel weer bevisbaar is, want hoe gaaf ik het gericht jagen op monstersnoek op de randmeren zelf ook vind; veel van mijn gasten komen toch meer voor de aantallen. De Biesbosch is daarom dus toch een beetje mijn kernactiviteit, waar de randmeren het exclusieve snoepje voor de verwende roofvisser zijn. We houden de waterstanden de komende dagen dus goed in de gaten, en op het moment dat jullie dit blog lezen hebben we daar als het goed is de eerste succesvolle gidsdag alweer achter de rug.
We draaien dus de komende dagen de duimen..
Goed weekend!
