Min of meer gedwongen
Het is op dit moment een zeer apart najaar. Ruim over de helft van oktober staan alle bomen nog volop in het groen, zwemmen de futen nog met kuikens rond en is de watertemperatuur al een week of zes stabiel op zo’n veertien graden. Dat dit consequenties heeft voor de visserij behandelde ik vorige week al, en er is eigenlijk niet zo veel veranderd. Even leek er een kleine opleving aan te komen, waarbij we wat mooie vangsten konden bijschrijven, maar de eerste dag met strakke noordoostenwind afgelopen woensdag gooide meteen weer alles op slot. Het is om gek van te worden.. Gelukkig is er één soort die zich op dit moment wél aardig aan het volvreten is, en dat is de meerval. En gelukkig is die massaal in mijn visgebied aanwezig op bepaalde plekken. Ik was al bezig om mijn visserij op deze soort te verbeteren, omdat ik het als de sportvis van de toekomst zie: Big game in Nederland. En daarnaast een warmteminnende soort, die beter bestand is tegen hoge watertemperaturen dan bijvoorbeeld vriend snoek.
Nooit makkelijk
Maar het vissen op meerval is natuurlijk nooit makkelijk. In het begin, nog vóór de intrede van live sonar bij mij aan boord, heb ik dagenlang mijn tanden stukgebeten op deze soort. Blank na blank deed me de moed in de schoenen zakken, totdat maatje Wiljo eens een keer bij me opstapte om het één en ander uit te leggen, precies op een dag dat de vis aardig los was. Terwijl ik een paar leuke metervisjes mocht vangen, trok hij een 1.71 en een 1.57 onder mijn neus aan boord. En dat maakte dermate veel indruk dat ik uiteindelijk toch maar in die LiveScope heb geïnvesteerd (mijn beste investering ooit overigens!). Van die ene dag enkele jaren geleden pluk ik op dit moment de vruchten. Want door het vertrouwen in de aanpak komt er nu structureel, en eigenlijk wel dagelijks meerval aan boord. De gehate blanks uit het verleden lijken achter de rug, hoewel je daar met deze soort natuurlijk nooit op kunt rekenen.
Opvallend
De afgelopen dagen boeken we dus eigenlijk structureel vangsten, en dat is voor de gasten natuurlijk geweldig. Voor hen is het hun eerste Nederlandse meerval, en dat maakt toch wel aardig indruk! Maar wat wel opvalt, is dat het tot nu toe allemaal vissen tot zo’n 1.40 meter zijn. Nog niet de exemplaren die het carbon doen kraken zeg maar. En dat heeft natuurlijk alles te maken met de manier waarop ik de gasten dit laat aanvliegen: Ik laat ze pelagisch vissen met een standaard kralenteaser, met als enige modificatie een iets langere lijn tussen teaser en haken. Als aas de welbekende dauwpieren. Het voordeel hiervan is dat de onervaren, kleinere vissen hier nog redelijk massaal intrappen, maar de echte units kennen inmiddels het klappen van de zweep..
Experimenteren
Voor het gidsen volstaat deze aanpak dus, want ik denk dat dit formaatje vis al mooi zat is voor een eerste keer. Ook deze vissen geven al prima sport, en laten zich zoals gezegd nog relatief makkelijk vangen. De enige spelbreker is soms een te harde wind uit de verkeerde richting, waardoor hevige golfslag het vissen onmogelijk maakt. Maar voor mijn eigen visserij wil ik inmiddels toch wel wat meer gaan experimenteren, om zo die stap naar grotere vissen te maken. Gelukkig zijn ook die grote vissen ruim vertegenwoordigd op mijn stekken, dus de denkrichting zal toch vooral richting aas en aaspresentatie moeten zijn: Fireball met aasvis, een grote shad of wellicht ook een andere aanbieding van de vertrouwde dauwpieren met minder vibraties. Of het aas buiten de pings van de sonar presenteren om ze niet af te schrikken. Het kan allemaal, en ik ga het de komende (schaarse) vrije dagen allemaal uitproberen. En tijdens de gidsdagen starten we sowieso op deze soort tegenwoordig, met zoals gezegd goede resultaten de laatste tijd. Ervaren? Boek dan hier jouw dag!
Goed weekend!
