Hebben we de ellende eindelijk achter de rug?
Op het moment dat ik dit schrijf giert de wind weer om het huis, net als de rest van de afgelopen week. Het heeft me zoals zo vaak deze winter weer aan de kant gehouden, tot mijn grote frustratie.. Afgelopen vrijdag, toen het nog sneeuwde, vroor dat het kraakte, maar de wind vrijwel afwezig was, had ik de eer mijn oude Beet-hoofdredacteur Arnout Terlouw aan boord te verwelkomen. We zouden al zo vaak samen gaan vissen, maar elke keer speelde of het weer of andere zaken parten. Op de bewuste ochtend sneeuwde het hard, en lag er al een flink pak in mijn wijkje. Ook bij Arnout in Haarlem was het een witte wereld. Na kort telefonisch overleg in de vroege ochtend besloten we het er toch op te wagen, en na een glibberig ritje kwamen we allebei tegelijk om 0700H bij de helling aan. Gelukkig had ik een sneeuwschuiver en bezem achterin de bus gegooid de avond tevoren, dus na vijf minuutjes sneeuwruimen konden we de Orka te water laten en op weg naar de rivierplas waar we ons oog op hadden laten vallen.
De eerste pelagische snoekbaars!
Nu is Arnout zo’n beetje de meest ervaren visser, en vooral de grootste globetrotter binnen de Nederlandse hengelsport. Iran, India, Suriname; je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft er gevist. Maar één ding had hij nog nooit meegemaakt: het vangen van een snoekbaars “pelagic style” op half water. Aan mij dus de eer om ook die van de bucketlist af te mogen strepen. Al rondvarende kwamen we op de normaal lonende stekken alleen maar brasems tegen op half water, maar geen enkele snoekbaars, snoek of meerval. We moesten wat verzinnen. Uiteindelijk besloot ik een windluw hoekje van de plas in te varen, want het stikte daar van de futen en aalscholvers. Daar moest in elk geval aasvis liggen! Die kwamen we inderdaad tegen, en opeens zie ik twaalf meter voor de boot een groot signaal op de LiveScope. Snel erheen, erbovenop en aan Arnout het signaal om de shad te laten zakken. Meteen komt de vis omhoog, en voert tot drie keer aan toe een schijnaanval op de shad uit, waarna de vis wegzwemt. Damn!
Dan toch!
Het duurde echter niet lang voor we de volgende vis tegenkwamen, en deze was een héél stukje groter! Wederom werd de shad boven de vis gepresenteerd, en terwijl ik door een windvlaag net even het beeld op het scherm kwijt ben slaat Arnout ineens aan op iets lomps! De pittige hengel gaat krom tot in het handvat, maar na een paar seconden veert de top ineens weer op. De vis is losgeschoten.. Enorm balen, want dit was beslist 90+! Inmiddels gingen we alweer aardig richting het middaguur, en ik weet dat het dan op deze stek wel een beetje klaar is totdat de middagschemering weer intreedt. Als een gek zoeken dus, voor het te laat is! Plots komt er weer een flink signaal in beeld. Niet zo groot als het vorige, maar wel degelijk een respectabele vis. Ditmaal is Arnout iets slordiger met zijn presentatie, want hij laat de shad aan een 80-grams loodkop bovenop de knar van de vis vallen! Meteen duikt de vis naar beneden, en ontgoocheld wil ik bijna weer doorvaren. Maar dan zie ik de vis ineens weer omhoog komen, en vol agressie pakt deze alsnog de shad! Ditmaal blijft de vis wél hangen, en na een korte dril komt er een dikke snoekbaars van net geen tachtig centimeter aan boord. Die kan van het lijstje af! Hierna komen we weinig meer tegen, dus we besluiten het water weer af te gaan om op te warmen bij de kachel. Missie geslaagd!
Betere vooruitzichten
Zoals bekend was het na een week van dichtgevroren havens en hellingen nu tijd voor wind, wind en nog meer wind. Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn carrière ooit een winter zó vaak gedwongen heb moeten thuiszitten als deze. Het is echt super frustrerend! Gelukkig lijkt alles de komende weken weer een klein beetje tot rust te gaan komen qua weer, en dat betekent dat deze brombeer weer gaat ontwaken uit zijn winterslaap. Want er moeten nog aardig wat verzette gidsdagen worden ingehaald. Daar komt nu ein-de-lijk de gelegenheid voor. Het betekent dat ik het ook weer aandurf om nieuwe boekingen aan te nemen. We hebben het ergste hoogwater inmiddels achter de rug, de temperaturen zijn weer iets opgeklommen dus ik verwacht dat we de vis wel weer aan het bijten gaan krijgen. Dat gaan we morgen sowieso zien, want dan heb ik de eerste inhaaldag gepland staan.
Dus wil jij nog een mooie afsluiting van dit roofvisseizoen meemaken? Boek dan hier jouw unieke visdag!
En vind je die gesloten tijd straks ook zo’n eeuwigheid duren? Ga dan mee met onze groepsreis naar Denemarken, vissen op de illustere zeeforel. Er zijn nog vijf plekken beschikbaar. Klik voor meer informatie hier!
Goed weekend!
