roofvissen

Na een koude en taaie januari en februari begon de maand maart als een mooie droom! Heerlijk rustig en zonnig weer maakte het leven op het water aangenaam, en de roofvis begon meteen de ondieptes op te zoeken! Nog niet massaal, maar door flink meters te maken met de welbekende chatterbaits hebben we toch meerdere prachtige baarzen tot 52 centimeter mogen verschalken op onze visdagen. Daarnaast kwamen we ook geregeld mooie snoeken tegen die dat hapje niet aan zich voorbij lieten gaan.

De weersvoorspellers hadden het al aangekondigd, en ditmaal kwam het zowaar ook eens uit: Na het hoge water waar we vorige week al over berichtten, volgde Koning Winter met flinke vorst en bakken met sneeuw! Na de eerste dwarrelende vlokjes in de avond ontwaakten we de ochtend erna in een prachtige witte wereld die we al jaren niet meer hadden gezien.

Tussen alle COVID-ellende kwam er op het landelijke nieuws ook een ander bericht door afgelopen week: Vanuit het stroomgebied van zowel Rijn als Maas was er een flinke bak water onderweg naar "mijn" delta, en dan weet je wel hoe laat het is. Nu was de waterstand ook de week ervoor al flink verhoogd, wat resulteerde in harde stroming in het gebied, en roofvis die stijf tegen de bodem lag zonder activiteit. De laatste gidsdagen voor de piek waren al een hard gelag, en met het nieuws over de bak water die aanstaande was zat er maar één ding op: Alle geplande gidsdagen voor de komende twee weken verzetten.

Waar ik vooraf naar deze winter heb uitgekeken, stelde deze me -in tegenstelling tot vorige jaren- toch enigszins teleur. Waar er in eerdere jaren echt memorabele dagen tussen zaten, met bakken van baarzen, spoorbielzen van snoeken en kastelen van snoekbaarzen in de boot, is alles dit jaar anders. Meer hoogwaterpieken, meer dagen met slecht weer, meer verandering in luchtdruk en windrichting in een week dan voorheen in een maand, en ga zo maar door. Het is een kl*tewinter, en dit soort winters zullen helaas de norm zijn in de toekomst. Het is maar goed dat de zomers steeds langer worden..

De afgelopen week hebben we weer heel wat dagen op het water mogen doorbrengen, en wat opviel was de enorme veranderlijkheid van het weer in deze periode. Waar we de ene dag afsloten met een weliswaar koude, maar prachtige zonsondergang op spiegelglad water, startten we de volgende in druilerige regen en harde wind.

Met het langzamerhand intreden van de winter hebben we de actieve, werpende visserij alweer een poosje on hold gezet. De daling van de watertemperaturen maakt de vis weer traag, dus we zullen wat van het gaspedaal af moeten om goede resultaten te behalen.

Met de komst van meerdere vaccins lijkt er zicht te zijn op een uitweg uit de coronacrisis, en hoewel we ons wat mij betreft als land moeten doodschamen dat we als laatste in de EU hiermee van start gaan, is er eindelijk licht aan het eind van de tunnel. Ondanks dat ik als fitte, gezonde kerel totaal niet bang voor het virus ben, zal ik de prik gaan halen zo gauw als dat mogelijk is. En ik moedig iedereen aan hetzelfde te doen! We willen immers de maatschappij weer opengooien, met inachtname van de lessen die we afgelopen jaren hebben geleerd.