Visgidsbiesbosch

Komende maart is het alweer vier jaar geleden dat ik als visgids verhuisde van het Betuwse rivierengebied naar mijn nieuwe uitdaging, de Biesbosch. In die vier jaar mocht ik enorm veel gasten aan boord verwelkomen, waarvan er velen vaste gasten zijn geworden. Vaak zijn dit in de loop der jaren ook vrienden geworden, en één van die gasten die ik tevens als vriend beschouw kwam afgelopen maandag weer een dagje aan boord.

Waar ik vorige week nog de overpeinzing deelde of de wintervisserij nog wel zou terugkeren de komende jaren, bleek de vis de afgelopen week extreem op drift te zijn. Dit resulteerde in één van de taaiste weken qua visserij uit mijn inmiddels alweer vijfjarige carrière als visgids, en het was aan snel schakelen te danken dat we elke dag alsnog met vangsten hebben kunnen afsluiten.

Hoe extreem leuk ik mijn bijzondere job ook vind, en met hoeveel plezier ik ook dagelijks mijn gasten verwelkom bij Jachthaven van Oversteeg, enige tijd geleden begon de routine het bij mij een beetje over te nemen van het avontuur. Het gevoel van pionieren was een beetje naar de achtergrond verdwenen, en het gidsen begon steeds meer op werk te lijken (Intimi weten hoe groot mijn hekel aan werken is..).

Het leuke aan Facebook is dat je zo nu en dan eens een herinnering uit eerdere jaren te zien krijgt, wat een mooi perspectief op het heden biedt. En in die herinneringen van de afgelopen jaren is er één opvallende factor wat de visfoto's betreft: De kleding is steeds luchtiger geworden door de jaren heen.

Bergen met speldaas hielden zich op de stekken op, waardoor de rovers weinig moeite hoefden te doen om aan de benodigde eiwitten te komen. Groot kunstaas werd eigenlijk vooral genegeerd, en de enige optie om een beetje aantallen te vangen was het gebruik van klein kunstaas. In dit geval met name chatterbaits en crankbaits. Op zich natuurlijk een leuke visserij, zeker voor gasten die hun eerste stappen in de roofvisserij maken, maar allesbehalve selectief..

Tijdens gidsdagen had ik al gemerkt dat de snoekbaars momenteel lastig te vangen was, dus we studeerden samen op een plan om dat tij te keren. Uiteindelijk kwam daar een strategie uit die ons binnen een kwartier (!) de drie benodigde snoekbaarzen opleverde! En ik kan je vertellen dat Jägermeister om 0815H niet echt lekker smaakt.. Op naar de baarzen!

We hebben de afgelopen week, na de weersomslag namelijk geweldige visdagen gehad! Hoe harder het waaide, hoe gretiger de vis leek! En in de bulderende wind komt de Orka helemaal tot zijn recht! Ik blijf me verbazen over de stabiliteit van dit platform onder ruwe omstandigheden, waarbij we op open water met windkracht 5 vrolijk onze vissen konden vangen.

Terwijl ik dit schrijf op mijn vrije dinsdag, schijnt het zonnetje nog hoog aan de hemel. Met de laatste heerlijke nazomerdagen achter de rug, waarbij we behoorlijk vol hebben gezeten met zonovergoten gidsdagen, kijken we vooruit naar een flinke verandering de komende tijd.

Maandag mocht ik een bedrijfsbezoek brengen aan de leverancier van de power units aan boord van de Orka; de firma BatteryLabs, gevestigd op het voormalige marinevliegkamp Valkenburg. Met eigen ogen heb ik daar kunnen zien hoe er bij dit bedrijf geen enkele concessie wordt gedaan aan kwaliteit, innovatie en duurzaamheid, en mijn hoofd ontplofte zowat na een compleet college van eigenaar Thomas over voltages, componenten en plannen voor de nabije toekomst. Het was de lange rit dubbel en dwars waard!

lbaarder te maken. Visgids is altijd een beladen term geweest in het wereldje van de roofvissers, dus we hebben in de loop der jaren altijd onder een vergrootglas gelegen, en inmiddels bakken met kritiek mogen incasseren wanneer er ook maar "iets" de goegemeente niet zinde.